NARZĄDY PŁCIOWE MĘSKIE

Narządy płciowe męskie dzieli się na wewnętrzne i zewnętrzne. Do narządĂłw wewnętrznych zalicza się: parzyste jądro, najądrze, nasieniowĂłd, pęcherzyki nasienne i nieparzysty gruczoł krokowy (stercz, prostata).
Narządami płciowymi zewnętrznymi są: narząd kopulacyjny – prącie, w ktĂłrym przebiega cewka moczowa, i worek mosznowy-moszna, w ktĂłrym leżą jądra.

Jądro jest męską gonadą, wytwarzającą komĂłrki płciowe, plemniki i hormony (androgeny), mające wpływ na powstanie pierwotnych J wtĂłrnych cech płciowych. Jądro ma kształt owalny, nieco spłaszczony bocznie, wielkoÂści orzecha włoskiego. Długo¶ć jego wynosi 4-5 cm, szeroko¶ć 2,5-3,5 cm, grubo¶ć 2- -2,5 cm. Masa jego waha się od 20 do 30 g. MoĹźna w nim wyróşnić dwa końce: gĂłrny i dolny, dwa brzegi: przedni i tylny oraz dwie powierzchnie: boczną i przyÂśrodkową. Z zewnątrz jądro otoczone jest dwiema blaszkami błony surowiczej, pod ktĂłrymi znajduje się błona biaława.
Jądro podzielone jest pasmami łącznotkankowymi – przegrodami na płaciki, wewnątrz ktĂłrych znajdują się cewki nasienne kręte, ktĂłre przechodzą w cewki nasienne proste. W cewkach nasiennych krętych odbywa się spermatogeneza, czyli wytwarzanie plemnikĂłw. Cewki proste tworzą sieć ÂśrĂłdjądrza, z ktĂłrej powstają przewodziki uchodzące do głowy najądrza.
Najądrze połoĹźone jest na obrzeĹźu jądra. Widoczne są w nim głowa, trzon i ogon. W najądrzu powstaje przewĂłd najądrza, ktĂłry przechodzi w nasieniowĂłd.

Plemnik ma główkę , ktĂłra zawiera chromatynę, szyjkę, wstawkę , wewnątrz ktĂłrej jest spiralna nić utworzona z mitochondriĂłw, oraz witkę, a w niej włókno osiowe.

NasieniowĂłd przebiega w powrĂłzku nasiennym. Długo¶ć jego wynosi od 50 do 60 cm. Wyróşnia się w nim odcinek leżący w worku mosznowym, kanale pachwinowym, jamie brzusznej i miednicy mniejszej. Kończy się on bańką nasieniowodu, do ktĂłrej uchodzą pęcherzyki nasienne. Bańki nasieniowodĂłw przechodzą w przewody wytryskowe, uchodzące na wzgĂłrku nasiennym do cewki moczowej.
Pęcherzyki nasienne są to parzyste gruczoły wytwarzające płyn (zawierający enzymy), który odprowadzany jest do bańki nasieniowodu.
Gruczoł krokowy (stercz, prostata) ma kształt i wielko¶ć kasztana jadalnego (2 x 3×4 cm), wyróşnia się w nim podstawę skierowaną ku gĂłrze i wierzchołek skierowany ku dołowi. LeĹźy w miednicy mniejszej poniĹźej pęcherza moczowego, do ktĂłrego przylega podstawą. Wierzchołek jego spoczywa na przeponie moczowo-płciowej. Przez gruczoł ten przechodzi cewka moczowa, do ktĂłrej uchodzą przewody wytryskowe. Wydzielina gruczołu jest składnikiem nasienia, stanowiąc około 20% jego masy. Ponadto zawiera ona substancje hormonalnie czynne – prostaglandyny. Przewodziki wyprowadzające gruczołu uchodzą do cewki moczowej.

Prącie jest narządem płciowym męskim zewnętrznym, zwane teĹź członkiem męskim. Jest ono narządem kopulacyjnym i końcowym odcinkiem drĂłg moczowych. Prącie ma kształt podłuĹźnego walca zakończonego stoĹźkiem. Długo¶ć w stanie spoczynku wynosi około 9 cm, a w stanie wzwodu 15-17 cm. MoĹźna w nim wyróşnić czę¶ć nieruchomą tylną (zroÂśniętą z gałęziami koÂści łonowych) i czę¶ć ruchomą, ktĂłrą stanowi trzon i ĹźołądÄ˝. Trzon jest zbudowany z dwĂłch ciał jamistych i ciała gąbczastego. Ciała jamiste są umiejscowione po stronie grzbietowej prącia i zroÂśnięte ze sobą.
Z zewnątrz otacza je silna błona biaława. Końce ciał jamistych są ostro zakończone i na nich jest nasadzona ĹźołądÄ˝, będąca obwodową czę¶cią ciała gąbczastego. Na szczycie Ĺźołędzi znajduje się ujÂście cewki moczowej, Na granicy Ĺźołędzi i trzonu prącia jest szyjka, ktĂłrej ograniczenie stanowi brzeg Ĺźołędzi, zwany koroną. Ciało gąbczaste rozpoczyna się opuszką prącia leżącą na przeponie moczowo-płciowej, dalej przechodzi w trzon, kończący się stoĹźkowato Ĺźołędzia. Wewnątrz ciała gąbczastego umieszczona jest – jak to juĹź wspomniano – cewka moczowa. Budowa wewnętrzna ciał jamistych i ciała gąbczastego jest podobna. Mają one układ nieregularnych przestrzeni naczyniowych, rozmieszczonych pomiędzy beleczkami łącznotkankowymi pochodzącymi z błony białawej. Krew do ciał jamistych dopływa tętnicą głęboką i grzbietową prącia. Trzon prącia z zewnątrz pokrywa cienka łatwo przesuwalna skĂłra, łącząca się z podłoĹźem wzdłuĹź brzegu Ĺźołędzi (korony). Poza okresami wzwodu skĂłra prącia tworzy fałd pokrywający ĹźołądÄ˝ zwany napletkiem. Od strony wewnętrznej napletka znajduje się wędzidełko napletka zapobiegające nadmiernemu cofaniu się skĂłry.

Moszna jest kolejnym narządem zewnętrznym. Jest ona workiem skĂłrnym, wewnątrz ktĂłrego znajdują się jądra. SkĂłra worka mosznowego jest ciemniejsza i owłosiona, charakteryzuje się obecnoÂścią warstwy mię¶niowej (gładkiej), tworzącej tak zwaną błonę kurczliwą. Obecno¶ć błony kurczliwej powoduje, Ĺźe w zaleĹźnoÂści od Âśrodowiska, w ktĂłrym się znajduje, moĹźe ona kurczyć się i regulować temperaturę w worku mosznowym, co jest istotne dla funkcji jąder.
Na zakończenie omawiania narządĂłw płciowych męskich naleĹźy zaznaczyć, Ĺźe jądra czasem nie znajdują się w worku mosznowym i pozostają w jamie brzusznej – nazywa się to niezstąpieniem jąder – wnętrostwem. Taki stan wymaga leczenia chirurgicznego.

hastagi na stronie: